ZAZDROŚĆ O RODZEŃSTWO

Rodzeństwo. Dla wielu z nas najlepsze, co mogło się przytrafić w życiu, dla innych przekleństwo. Jedni doceniają od razu, inni dopiero po latach. Rodzeństwo moim zdaniem, to dar. Mam siostrę i brata, jestem najmłodsza, nigdy nie czułam zazdrości o to najmniejsze, nie wiem, jak czuła się moja siostra, czy brat, kiedy pojawiłam się ja, ale wierzę, że moi rodzice zrobili wszystko, żeby żadne z nich nie czuło się gorsze. To rodzice mogą najwięcej, to w rodzicach nadzieja, żeby dzieciaki kiedyś w przyszłości chciały ze sobą być. Rodzice mają moc.

Nie ma sprawdzonej recepty. Nie umiem powiedzieć, co jest gwarancją sukcesu. Wiem jedynie, że będzie Ci potrzebna cierpliwość i dużo miłości, a no i wiara w powodzenie, bo to najważniejsze.

Kiedy tylko dowiedziałam się, że jestem w ciąży, że obok Matyldy pojawi się jeszcze mały człowiek, zastanawiałam się, jak jej nie skrzywdzić. Co zrobić, żeby nie czuła się gorsza, żeby nie pomyślała, że jest dla nas mniej ważna. Tłumaczyłam. Opowiadałam. Mówiłam, że maleńki człowiek potrzebuje najbardziej mamy, że mimo że mama będzie miała mniej czasu dla niej, to nie znaczy, że kocha ją mniej. Wydawało się, że rozumie, ale wiedziałam, że najgorsze przed nami, przecież wszyscy mówią o zazdrości.

Przyjechaliśmy do domu i się zaczęło. Wkładanie smoczka do buzi, zabieranie go. Chęć brania na ręce. Przytulanie, całowanie, dotykanie. W wózku chciała wozić Ona. Pampersy przynosić musiała Ona. Nie ma lekko, siostra musi pomagać. Magia - patrzyłam i nie wierzyłam, bo gdzie ta zazdrość, o której wszyscy trąbili, no gdzie?! Zainteresowanie bratem trwało chwilę, później przyszła akceptacja, a na koniec pojawiła się zazdrość.

Było jedno ugryzienie w palec. Kilka szturchnięć. Sporo krzyków. I kilka spięć ciała nad nim - wiesz, zaciśnięte zęby, wyprostowane ręce i gdyby nie instynkt, to by pewnie poddusiła brata. Generalnie chciała zwrócić moją uwagę na siebie. Zdarzało się też tak, że kiedy ktoś bardziej zachwycał się Kajtem, to Mati wchodziła na daną osobę, żeby być w centrum. To tylko dziecko. Dziecko, które zawsze było z dorosłymi, a tu nagle pojawia się ktoś młodszy i zbiera wszystkie ochy i achy. Wcale się jej nie dziwię. Też bym próbowała wszystkich sposobów. 

Generalnie nie jest i nie było źle. Choć kiedy byłam w ciąży wydawało się, że będzie idealnie, mimo to widać, że Matylda jest jeszcze małym dzieckiem, które domaga się uwagi. Powiem tak, jeśli wszystko pójdzie tak dalej, to myślę, że będą mega zgranym duetem. Już dziś Mati broni brata, stawia się po jego stronie. Całuje, przytula, lubi być przy nim, a kiedy słyszy, że płacze, to upomina mnie, żebym zareagowała. Chłopczyk na widok Mati uśmiecha się od ucha do ucha, kiedy Młoda go straszy, to śmieje się w głos, wzrokiem podąża za nią. Fajnie jest móc patrzeć, jak rodzi się miedzy nimi uczucie. Wierzę, że jeśli my - rodzice nie zepsujemy ich relacji, nie będziemy za bardzo ingerować, to stworzą razem coś wyjątkowego. tego życzę Im i sobie, bo to inwestycja na lata.

Jak jest u Ciebie? Jak Twoje dzieciaki się dogaduję? Jak to wygląda ze starszymi dziećmi? Masz jakieś rady? Czekam na Twoje zdanie w komentarzach.