ROZSTANIE Z PIERSIĄ

Zbierałam się do napisania tego posta bardzo długo.

Najpierw nie umiałam się w tym wszystkim odnaleźć.

Później nie mogłam się z tym pogodzić.

Na koniec bałam się presji - czułam się zła, gorsza.

Karmiłam Matyldę piersią ponad 10 miesięcy - dla mnie krótko, dla inny bardzo długo.

Chciałam karmić dalej - nie mogłam (dlaczego napiszę innym razem - jeszcze nie chcę).

Jedno popołudnie zmieniło wszystko - do dziś mi dudni w uszach - "musi Pani przestać karmić".

Płakałam 3 dni. Co spojrzałam na Małą, to w płacz. Wydawało mi się, że zabieram Jej coś najcenniejszego, tym bardziej, że Mati na piersi wisiała, ile tylko chciała. Nawet co 30 minut :-D Zastanawiałam się, jak to zrobić, żeby nie odczuła tego za bardzo. Nie wiedziałam. Zaczęłam działać instynktownie. Ograniczałam karmienia stopniowo. Dostawała pierś w nocy, rano, w południe i na noc. Tego się trzymałam. Było ciężko, bo przy piersi się uspokajała, bo przy piersi zasypiała. Ile ja wtedy miałam myśli... Na samą wspomnienie mam łzy w oczach. Za jakiś czas znów wyeliminowałam kolejne karmienie i tak stopniowo, aż dostawała tylko na noc i w nocy. Zakończenia karmienia na noc bałam się najbardziej, bo niby jak będzie usypiała. Matylda nie chciała pić z butelki, ale żeby ją troszkę przyzwyczaić zaczęłam podawać Jej moje mleko właśnie w niej - ściągnięty nadmiar. Przekonała się. Pewnego dnia na noc dałam butelkę, zasnęła :-) Później kolejne dni i kolejne - piła butlę raz w nocy przez około 2 tygodnie i z dnia na dzień zrezygnowała. Teraz zjada o 5-6, co nie oznacza, że przesypia całe noce. Nie, nie :-) Budzi się, bo chce smoka, bo chce, żeby Ją przytulić, bo chce, żeby wziąć Ją do łóżka, po czym zasypia od razu - cwana jest :-)

Matylda samo przejście z karmienia piersią na karmienie butelką przeszła bezproblemowo. Może przez 2-3 dni była bardziej marudna, ale też nie jestem w stanie tego stwierdzić do końca, bo była w trakcie ząbkowania - przebijał się ząbek. Mleko z butelki smakuje - to najważniejsze. Dla mnie mleko, dla innych pasza. I choć wiem, że składem nie dorówna mleku matki, to jest to jakaś alternatywa.

Jak teraz się z tym czuję?

Czasem mi smutno, bo tęsknię za tymi chwilami bliskości, ale wykorzystujemy czas spędzony razem trochę inaczej. Częściej się przytulamy, całujemy - jest fajnie :-* Na pewno jest łatwiej, bo mogę wszędzie wyjść, a mleczko poda Tatuś. Nie jest wygodniej, bo z piersią jest prościej.

Wiem, że było mi tak trudno i ciężko, bo nie planowałam kończyć jeszcze karmienia, bo zostałam postawiona przed faktem dokonanym. Ale Dziewczyny - nie stresujcie się. Dziecko kocha nas tak samo. Najważniejsze, że jesteśmy przy Nim. Nie ma znaczenia, czy karmię piersią, czy butelką - jestem tak samo dobrą mamą :-)

Kocham Cię Córciu <3

Miałaś nigdy nie być dzieckiem butelkowym, ale nim jesteś.

Nie zmienia to niczego między nami :-*