KONIEC ROKU

Kończy się kolejny rok. Powinnam go pewnie podsumować, określić postanowienia...

Podsumowań nie będzie. Postanowień też nie. Będą za to podziękowania.

Jedno imię - dwie osoby. Przypadek? Myślę, że nie.

Monika - obydwie noszą to samo imię.

Jedną znam od pieluch, drugą osobiście poznałam w tym roku.

Z jedną wiszę pół dnia na telefonie, z drugą łapiemy się w lot, żeby chociaż napisać, co słychać.

Obydwie wiedzą, że to o nich. I jeden i drugiej zawdzięczam wiele. Moje Moniki :-).

Dzięki jednej daje radę w nowej roli - matki. Od początku przy mnie była. Dopingowała, wspierała, radziła.

Druga daje kopa. Pokazuje, że można. I choć długa droga przede mną, to dzięki Niej będą zmiany - ogromne zmiany. Podziwiam Cię Kochana w każdym calu. Za siłę, za odwagę.

Dzięki Wam się ukształtowałam, dojrzałam - wiem, czego chcę i wiem do czego dążę.

Właśnie skojarzyłam, że i jedna i druga ma syna Mikołaja - Dziewczyny, muszę Was ze sobą poznać :-).

Pierwsza jest drugą, a druga jest pierwszą - dziękuję :-*.

Wam Kochani życzę spełnienia marzeń w Nowym Roku. Spokoju. Uśmiechu. Łez szczęścia. Ściskam wszystkich razem i każdego z osobna. Pamiętajcie, że bez Was nie byłoby tego miejsca - dziękuję <3.

Obiecałam, że pochwalimy się prezentami. Z racji tego, że i ja i M. dostaliśmy rózgi, to pokażę Wam prezenty Mati. Chociaż powiem Wam szczerze, że dla Niej największym prezentem było spędzenie czasu z dziećmi - cieszyła się, biegała od jednej kuzynki do drugiej - cudownie się patrzy na szczęśliwe dzieci.

Książki, to prezent, który cieszy zawsze - to prezent idealny.

Klocki są świetne, ale bawimy się nimi my, Mati wysypuje z pudla i czeka, aż coś zbudujemy - potrzeba na nie czasu.

Maszyna do szycia (źródło) jest rewelacyjna. Wyjęliśmy igłę, Mati wciska pedał i szyje.

Pingwin lampka świetny, podobały mi się od zawsze - uroczo rozświetlają wnętrze pokoju, niestety u nas nie zdaje egzaminu, Młoda zasypia w idealnej ciemni.

Narzędzia drewniane okazały się strzałem w dziesiątkę - młotek bije na głowę wszystkie zabawki.

Kożuszek i plecak, to spełnienie moich marzeń. W płaszczyku Matylda wygląda jak gwiazda, a plecaka nie chce zdjąć <3

Znikopis wodny myślałam, że ucieszy bardziej, jednak zajmuje tylko na moment niestety.

Zabawki, zabawkami - Matylda to dziecko, które zajmuje się wszystkim tylko na moment. 5 minut tu, 5 minut tam - wszystko szybko, szybko - taka natura (po mamie). Musimy zwolnić <3.

Czytaj więcej »

BABARYBA

52/52

BABARYBA

Zostały nam do zrecenzowania 3 książki. Książki, do których Matylda musi dorosnąć. Oglądamy je, liczymy, jednak to zabawa na moment - kiedy tylko Matylda podrośnie na pewno częściej będziemy do nich zaglądać.

Książka, która uczy cyferek. Bardzo ją lubię. Świetne ilustracje, łatwość przyswajania liczb. 

 Matylda wie, która to cyfra "3" - zawsze ze mną powtarza.

Strona z milionem ziarenek piasku jest ulubioną Matyldy. Mati nawet próbuje podnosić ziarenka, takie są realne obrazki. 

Laptop w papierowej wersji. Z pierwszej chwili nie widziałam w niej nic nadzwyczajnego, jednak kiedy sama zaczęłam ją przeglądać, to zatrzymałam się dopiero na ostatniej stronie. M. patrzył na mnie i zastanawiał się, co robię. 

Pocierałam, potrząsałam, mieszałam, przekręcałam - rewelacja. Mati robi "cyk,cyk" na kropeczkach :-D. Jak Młoda będzie w stanie zrozumieć polecenia znajdujące się na każdej stronie, to dopiero będzie zabawa. 

Ostatnia z pozycji, które otrzymaliśmy, to książka o TURLUTUTU - tytuł nie mówi nic. Za to zawartość powala na kolana. Jest cudowna. Czytając przenosimy się do dziecięcego świata. Uwielbiam książki, które rozwijają wyobraźnię dziecka. Ba, rozwijają też moją wyobraźnię :-p.

Na każdej ze stron znajdziemy inną przygodę. Jest statek kosmiczny, jest malowanie ścian,  jest śpiewanie, jest magia. Koniecznie musicie poznać Turlututu.

Czytaj więcej »

NASZA SMOCZKOWA PRZYGODA

Smoczek, guma, zatykacz - pewnie czasem za nim zatęsknię. Najbardziej wtedy, kiedy muszę coś zrobić, a mały człowiek ma inny plan, zupełnie inny. I choć nasz smoczek służył do wyciszenia przed snem, a później też do spania, to nie upieram się, że w dzień go nie używałyśmy, bo czasem się zdarzyło. Mały człowiek jest bez smoczka - ot tak, mój wymysł. Bałam się, ale byłam gotowa, więc do dzieła.

W niedzielę rozmawiałam z koleżanką o smoczku jej córki. W poniedziałek wstałam zwarta i gotowa, wiedziałam, że to ten dzień. Od początku mieliśmy 2 smoczki, na wypadek gdyby jeden zniknął. Jeden był domowy, drugi na spacery. Do około 2 miesiąca Matylda nie chciała ssać smoka, ale w końcu się przekonała. Teraz sobie myślę, że może bez sensu próbowałam ją nauczyć korzystania z małej gumy, ale z czasem wiedziałam, że to małe ułatwienie dla nas. Im Mati starsza, tym smoczek musiał być częściej w buzi, a w nocy, to koniecznie. Chociaż bywały i noce bez smoka. Bywało też tak, że w ciągu dnia zaczęła się upominać o "oka" - dla świętego spokoju czasem dawałam. Wiecie, że kiedy tylko Tyldzia dostawała smoczek do buzi, robiła się małym przytulaskiem. Tuliła się, pokładała, widać było, że się wycisza. Tego bałam się najbardziej po zabraniu Młodej smoka, ale dałyśmy radę.

Wrócę do tego poniedziałku. Mati idąc na drzemkę zawołała "oka" - powiedziałam najpierw, że nie ma, płacz. Chwilę wytrzymałam i wyszłam po smoka. W drodze do kuchni pomyślałam, że go obetnę, a Mati opowiem jakąś wesołą historię. Opowiedziałam, że nasza myszka z książeczki obgryzła smoka i zabrała dla swoich malutkich dzieci - o dziwo Mati się uśmiechnęła i dopowiedziała, że dla Oli (kuzynki), powiedziałam, że może i dla Oli. Chwilę po marudziła, ale zasnęła. Smoczek leżał na półce. Widziała go - musiała go widzieć. Po powrocie Taty z pracy szybko opowiedziała historię o smoczku i myszce. Wieczorem zasnęła ładnie. Powtarzała tylko, że myszka i dzieci, czasem wtrącała Olę. Kolejny dzień też ok, ale wieczorem się zbuntowała. Chciała smoka i już, byłam silna. Płakałam, kiedy już zasnęła, ale wiem, że dobrze zrobiłam, że się nie poddałam i byłam konsekwentna. Dzisiaj minął ponad tydzień, a Mati tylko czasem zawoła o smoczek. Wtedy bierze go w rękę i z nim zasypia, później już o nim nie myśli, nawet o niego nie pyta. Jeszcze jedno, kiedy jest śpiąca, to woła "oka", to sygnał, że trzeba się położyć.

Dzisiaj wiem też, że takie rozstanie z czymś, co faktycznie jest dziecka - dla nas jest czasem trudniejsze niż dla samych zainteresowanych, bo wbrew pozorom nasze dzieci naprawdę dużo rozumieją i naprawdę są bardzo mądre. Chodzi głównie o konsekwencje - jestem dumna z naszej maleńkiej córeczki, ale z siebie też jestem dumna - i Wam - Mamom smoczkowym życzę powodzenia :-).

Czytaj więcej »

49/52

Dziś nam humor tak nie dopisuje, ale w tym tygodniu ślemy buziaki dla Was, a szczególnie dla Blush & Malina za cudowną opaskę - ta jest naszą ulubioną. Choć za różem nie przepadamy, to ten jest wyjątkowo słodki. 

Czytaj więcej »

MARZENIA KSIĄŻKOWE

Jestem chora, kiedy wchodzę na czyjś kolejny wpis książkowy i widzę tam same cudowności - lista moich marzeń książkowych się ciągle powiększa. Część książek już mamy, część już do nas jedzie, a następną część będziemy kupować na kolejne okazje.

BABARYBA - do części książeczek Matylda będzie musiała dorosnąć, ale warto je mieć w swojej biblioteczce:

* tak naprawdę większość książek napisanych przez Herve Tullet - Książka do kolorowania, Książka z dziurą, Kolory, Gdzie tytuł - uwielbiam wszystkie <3

ZAKAMARKI

* Ładnie Bolusiu, Ależ Bolusiu

* A dlaczego?, Wymyśl coś!, Jest tam kto?, Gdzie idziemy?

* Babo chce, Yeti, Binta tańczy, Lalo gra na bębnie

* cała seria o Pomelo

* seria o Albercie

DWIE SIOSTRY 

* seria Mam Oko

* Robimisie, Różnimisie

* Co wypanda, a co nie wypanda

* D.O.M.E.K.

* Księga dźwięków

* Elmer

Są też książki pojedyncze z innych wydawnictw:

* Kto robi hu hu? - Zbigniew Dmitroca

* Pierwsze urodziny prosiaczka - Aleksandra Woldańska-Płocińska

* Marchewka z groszkiem - Aleksandra Woldańska-Płocińska

* Skąd się biorą dzieci? - Marcin Brykczyński

* Wcale nie jestem śpiąca i nie chcę jeszcze iść spać! - Lauren Child

* Wytwórnik domowy - Agata Królak

Może macie jeszcze jakieś fajne pozycje, które warto poczytać? Które możecie jeszcze polecić?

Czytaj więcej »

CHCECIE POMÓC? "POCIESZAKI" POMAGAJĄ!

Są takie BLOGERKI, które robią więcej dla innych niż same dla siebie.

Są takie BLOGERKI, które zawsze pomagają.

Są takie BLOGERKI, przed którymi chylę czoła.

Są takie BLOGERKI, dzięki którym powstały "ZWIERZAKI POCIESZAKI".

Zwierzaki Pocieszaki to inicjatywa charytatywna. Dziewczyny napisały/zrobiły/wymyśliły wierszyki dla dzieci. Połączyły pasję z chęcią niesienia pomocy. Każda sprzedana książeczka, to 29,99 zł na koncie Fundacji "Kawałek Nieba" z Rumii.

Uwielbiam takie akcje, zawsze chętnie się do nich przyłączam, a jeszcze jeśli robią to koleżanki po fachu, to radość jest jeszcze większa. Całej ekipie książkowej serdecznie gratuluję i dziękuję - pokazujecie, że blogosfera może dużo!

Czytaj więcej »

BABARYBA. WYMIANKA.

Uwielbiamy czytać. Czytamy codziennie. Książki to jedyne zabawki, które faktycznie się nie nudzą Matyldzie. Ma swoje ulubione. Do nowych musi się przekonać. Kiedy dotarły do nas książki od Wydawnictwa Babaryba stwierdziłam, że są tam takie pozycje, które na pewno nie przypadną Mati do gustu. Jak bardzo się pomyliłam :-). I po raz kolejny dziecko mi pokazało, że jest odrębną jednostką i ma już swoje zdanie.

Tak oto córka moja jedyna jako ulubioną książkę wybrała sobie pozycję o dość męskim tytule "AUTO MOTO" - jakże można się pomylić. Książka ma taką ilość obrazków, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Ja ćwiczę swoją kreatywność, kiedy opowiadam nową historię. Matylda zaś ćwiczy spostrzegawczość. Tata nie może nadążyć za wyszukiwaniem kolejnych zwierzątek.

Szukamy kotka, krówki, a nawet myszki. Chłopca na hulajnodze dziewczynki i przyczepy ze zbożem.

To Mati ulubiona strona :-).

I nawet dziewczynki z misiem szukamy i ptaszków i pana w aucie.

Dwie pozostałe książki Stefana Seidel jeszcze aż tak nie zachwycają Matyldy, ale jestem pewna, że to kwestia czasu. Ja przyznam szczerze, że mam problem z określeniem nazw niektórych sprzętów w książce "NA BUDOWIE" - za to Tata ma pole do popisu. No i "AUTA" - kolejny konik Tatusia, bo kto inny może znać marki wszystkich aut, kto może opowiadać z taką pasją o gazie, biegach i kierownicy :-D.

"KTO PROWADZI?"

Ja jestem zachwycona tą książeczką. Uwielbiam ją czytać i naśladować dźwięki wydawane przez pędzącą wyścigówkę, pyrkający ciągnik - super. Czytamy też po angielsku, niech się Mati osłuchuje z językiem, kiedyś będzie jej łatwiej. Uwielbiam takie książki, które bawią i uczą jednocześnie.

Świetne pomysły na gwiazdkowe prezenty.

Skoro mowa już o prezentach, to po raz kolejny brałam udział w 

Mamowej Wymiance Mikołajkowej.

Prezent tym razem dostałyśmy od Andzie z bloga Dziennik Mamy.

Bardzo, bardzo dziękuję.

Czytaj więcej »

48/52

W czasie trwania projektu nigdy nic nie pisałam nt. zdjęć. Tym razem będzie inaczej, bo chyba mamy kryzys - kryzys fotograficzny. Nie ma mocnych na Matyldę, to Ona chce robić "zdińcia" i koniec! Ile ja się napocę, żeby jakoś uchwycić ten moment - mam nadzieję, że to minie. 

Będąc na spotkaniu w Inowrocławiu pozazdrościłam Dziewczynom opasek do włosów od Blush & Malina, więc zamówiłam i dla nas - są rewelacyjne, a moja mała Kobieta wygląda w nich uroczo. W końcu mam małą dziewczynkę i nikt już jej nie pomyli :-p. Opaska nie uciska młodej w głowę, co zdarzało się nam już kilka razy, jest starannie wykonana, a wszystkie ozdóbki porządnie się trzymają :-).

Czytaj więcej »

IDEALNY PREZENT DLA CIĘŻARNEJ

Rogal do karmienia/poducha do spania - po co to komu?

Też tak myślałaś? 

Ja tak.

Kiedy koleżanka zaproponowała, że przywiezie mi poduchę - odmówiłam. Uznałam, że nie będę jej potrzebowała. Po zajęciach w szkole rodzenia nt. karmienia piersią stwierdziłam, że jednak się zastanowię. Po wyjścia ze szpitala (leżałam chwilę na patologii) - zadzwoniłam do M. i poprosiłam o rogala. Był świetny. Jeszcze wtedy nie wiedziałam, że jest tak przydatny podczas spania - teraz wiem, że gdybym kiedykolwiek zaszła w ciążę, to spałabym z nim od początku. Świetna sprawa - podtrzymuje brzuch. Ułatwia spanie. Rewelacja. I nie musi być tym wielkim rogalem, wystarczy taki normalny do karmienia - brzuszek na pewno podtrzyma. 

Karmienie piersią uwielbiałam - rogal mi pomagał. Miałam wolne ręce, mogłam czytać książkę, pisać, robić cokolwiek, kiedy mój mały ssak spędzał pół dnia przy piersi :-D. Wiele osób pytało, co to za dziwna poducha. Po co mi ona. Tłumaczyłam i słyszałam "za moich czasów takich nie było". Teraz są. I można z nich korzystać. Są świetne. Z naszą nie rozstawałam się ani na chwilę, zabierałam ja wszędzie. Był też taki czas, kiedy na niej usypiałam Mati, to był jedyny sposób - rogal jest bardzo przydatny. I wiem też, że trzeba słuchać bardziej doświadczonych mam :-p/

Pewna "Ciężarówka" - sama tak o sobie mówi. Dostanie ode mnie w prezencie taką poduchę. Myślę, że za jakiś czas mi podziękuje. Sama, gdybym zaszła kiedykolwiek w ciążę, to poproszę też o taką!  I poproszę Ją również o kilka słów nt. rogala, kiedy już go sama wypróbuje.

Wybrałam poduchę firmy Luli. Bardzo dobrze wykonana. Porządnie uszyta. Z bardzo dobrej gatunkowo bawełny. Po praniu się nie kłębi. Jest taka jak przed.  Duża i wygodna. Nie jest za wąska, wiec dziecko będzie miało wygodnie i teraz w brzuszku, kiedy Mama będzie podtrzymywała brzuszek i później, kiedy mały ktoś pojawi się już na świecie.

Czytaj więcej »

KOCIE SPOJRZENIE? POWÓD DO STRACHU?

W poniedziałek dodałam zdjęcie Matyldy - jak co tydzień, bo przecież projekt 52.

Po chwili dostaję wiadomość: "Zwróciłaś uwagę na to jak odbija się światło od jej źrenic? Nie chcę straszyć, ale poczytaj o siatkówczaku. I spójrz w grafikę." Matka Prezesa - jestem Ci wdzięczna za reakcję, za informację. Choć morze łez przez Ciebie wylałam, to te łzy były potrzebne. Przez dwie noce miałam czas na refleksje, miałam czas, żeby się zatrzymać i zastanowić nad życiem. Masz u mnie wino - obiecuję <3.

Pomyślałam, przypadek, przecież to lampa, ale ziarno niepewności zostało zasiane. Zaczęłam czytać. Oglądałam zdjęcia. Z sekundy na sekundę coraz bardziej było mi słabo. Rozum mówił, że to nie możliwe, ale wyobraźnia tak zadziałała, że już swojej oczy oddawałam Matyldzi...

Patrzyłam na to wszystko i byłam prawie przekonana, że nasza córka jest chora, poważnie chora.

Nikomu nie życzę takich emocji, nikomu nie życzę tego strachu. W myślach już widziałam, jak latamy po szpitalach, specjalistach... Jak z dnia na dzień jest gorzej. I choć sama sobie tłumaczyłam, że na pewno to zbieg okoliczności, to jednak bałam się potwornie. Od razu zaczęłam szukać specjalisty. I tu pojawiły się pierwsze schody. Lekarze nie chcą przyjmować tak małych dzieci niestety. Poza tym w gabinetach prywatnych czeka się teraz ponad 2 miesiące na wizytę, a my potrzebujemy już! Udało się, znalazłam. Wizyta została ustalona na dziś na 17, myślałam, że do tego czasu osiwieje. Trzymałam się przy Mati, ale kiedy byłam sama, albo kiedy przychodziła noc, to wariowałam... Wiedziałam, że wizyta musi być już, teraz, jak najszybciej. Przez dwie noce przeczytałam milion stron nt. siatkówczaka, oglądałam zdjęcia, szukałam informacji - jak wariatka, ale jakoś instynktownie wiedziałam, że będzie dobrze, a może chciałam w to wierzyć! Jestem prawie ekspertem, wiem na co zwracać uwagę. Jak wygląda leczenie. Do czego prowadzi choroba. I dzięki Noemi, wiem też, że nie warto milczeć, trzeba mówić, jeśli coś wzbudza niepokój!

Siatkówczak - najczęstszy wewnątrzgałkowy nowotwór złośliwy oka u dzieci - można przeczytać na Wikipedii.

Żaden strach, żaden lęk nie jest równy obawom o własne dziecko. O narodzone już dziecko, z którym jesteś, które jest każdego dnia. I wiem, co mówię, bo niestety dane mi było przeżyć też stratę dziecka nienarodzonego i to nie jednego, a trójki... Owszem był żal, był smutek, ale wszystko to działało zupełnie inaczej. Dzisiaj, kiedy bawiłam się z Matyśką i ona się śmiała, to ja miałam łzy w oczach. Czarne myśli nie chciały mnie opuścić. Opuściły po wizycie. I choć oczka mamy obserwować, robić zdjęcia z lampą błyskową - raz na jakiś czas, to lęk pozostanie, a najmniejsza anomalia będzie powodowała rozpacz. Przewertowałam wszystkie nasze stare zdjęcia, wczoraj robiłam w ciągu dnia kolejne i nigdzie nie było tego błysku na szczęście. Mimo to lekarka uznała nasze zdjęcie za przykład siatkówczaka, u nas niepotwierdzony. Za pół roku kontrola. Na szczęście lekarka nas uspokoiła. Wytłumaczyła skąd taka zmiana i dlaczego tak to może wyglądać. Bałam się badania, ale Matylda to zuch dziewczyna - daliśmy radę :-).

Ten błysk w oku, to często siatkówczak, często nazywany też kocim spojrzeniem - dla nas powód do strachu minął, ale może kiedyś gdzieś zobaczysz taką plamkę, zareaguj, może uratujesz czyjeś życie, czyjeś oko!

Czytaj więcej »

PUPY, PUPY, PUPY!

Jest taka książka, którą bardzo chciałam mieć.

Jest takie wydawnictwo, w którym jestem zakochana.

Jest taki moment, kiedy marzenia się spełniają.

Dzięki Babaryba mamy okazję zrecenzować dla Was kilka książek.

Pierwsza z nich, to PUPY OGONKI I KUPERKI

Można stwierdzić, że Matylda jest za mała na takie książeczki, ale wiecie, że dzięki tej książce Mati pokazuje, gdzie ma pupę i ładnie mówi "pupa" :-D. I zwierzaczki też pokazuje! O! Taką mamy mądralińską <3

Ja, a właściwie my dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy. 

Wiedzieliście, że JĘTKA oddycha pupą? Albo że ŚWIETLIK świeci pupą? A może wiedzieliście czym jest CZEPIAK?

Ja nie miałam pojęcia, za to czytając śmiałam się jak dziecko, a Mati razem ze mną, mimo że nie rozumiała :-)

 

Jak owad może oddychać pupą? A no może, bo ma tam skrzela i jeszcze ma 3 ogony, to dopiero rewelacja!

Że SKUNKS śmierdzi wiedzą wszyscy, ale to nie jego bąki śmierdzą, a śmierdzą gruczoły zapachowe, które zwierz używa do obrony, a jak już wystrzeli śmierdzącą ciecz, to może nawet oślepić przeciwnika - taki to gagatek!

Świetliki są piękne. Nie zapomnę jak kiedyś w czasie wakacji pracowałam nad morzem, razem z koleżankami wybrałyśmy się na spacer nocą - ŚWIETLIKI dawały nam światełko - wyglądało to bajecznie. 

Paw jak na prawdziwego faceta przystało swoim ogonem się chwali. Rozkłada cudne piórka i strzałkami kieruje ku pupie - dawno temu w Warszawskich Łazienkach taki paw rozłożył swe pióra tuż obok mnie - teraz już wiem, spodobałam mu się :-p

Lubię takie książki. Lubię czytać, śmiać się i dodatkowo uczyć. O całej reszcie cudownych pup możecie dowiedzieć się z książki <3

BABARYBA dziękujemy!

Czytaj więcej »

47/52

Czytaj więcej »

KAPCIE - EKOTUPTUSIE

Pytacie mnie ostatnio o kapcie Matyldy, a z racji tego, że już mam jakieś zdanie na ich temat, to z chęcią się nim z Wami podzielę. Dla ścisłości, to nie jest post sponsorowany.

Od kiedy Mati zaczęła chodzić, to miała bose stópki, w domu chodziła albo na boso albo w skarpetach. Jakoś nie brałam pod uwagę kapci, nie było takiej potrzeby. Wydawało mi się, że podłoga w domu jest wystarczająco ciepła, żeby Matylda mogła dalej chodzić na boso. Jest jednak inaczej - kapcie okazały się niezbędne. Obawiałam się, że Mati nie będzie chciała ich nosić, jakie było moje zdziwienie, kiedy Młoda uszczęśliwiona nie ściągała kapci z nóg. Rano wstawała i szła po swoje "bacie" czyt. kapcie i domagała się włożenia ich na stópki :-).

Nasze zajączki są idealne. Lubię bardzo takie wzory, stonowane, a jednak wyraziste. Czyszczą się bardzo dobrze, to też dość ważne. No i cena jest naprawdę przystępna.

Uszyte ze skóry naturalnej, więc oddychają - noga się nie poci. Miękkie, więc dopasowują się do małej stópki. Mają gumkę wokół kostki, zakładają się łatwo i nie spadają. Podeszwa jest antypoślizgowa.

Możecie je kupić TU - Pani Agata służy pomocą - podpowie, wyjaśni, doradzi :-).

******************************

KONKURS trwa jeszcze tylko 2 dni - zapraszam do udziału!

Czytaj więcej »

TY SIEDZISZ JESZCZE W DOMU?

Wraca M. wczoraj z pracy, jemy obiad, rozmawiamy.

Mówi: "K. pytał dzisiaj, dlaczego Ty jeszcze w domu siedzisz".

Pytam: "I co powiedziałeś?".

Odpowiada: "no, że Mati się zajmujesz".

"Siedzisz w domu" - działa na mnie jak płachta na byka, bo faktycznie siedzę, ale pracuję na kilka etatów jednocześnie i nikt tego nie widzi, bo przecież leżę i pachnę cały dzień.

Obiad codziennie zamawiam z restauracji.

Naczynia i sztućce kupujemy jednorazowe, żebym nie musiała zmywać.

Pralkę mam razem z suszarką. No i ta pralka ma dodatkowe ręce, bo sama dozuje sobie proszek i płyn, a do bębna pranie wskakuje samo.

Żelazko też mam takie, które samo wszystko obsługuje, wystarczy, że pomyślę, a pranie wyprasowane.

Odkurzacz sam się włącza i sprząta - niestety na Irobota mnie nie stać.

W ogóle nic kompletnie w domu nie robię.

Siedzę.

Matylda przebiera się sama.

Ba, obiad zjada sama, robi też sobie sama.

Taka już jest dorosła, że na spacer sama idzie, a - i ja na zakupy jej brać nie muszę.

Wiecie, że ubiera też się sama!?

No ideał normalnie.

Nie potrzebuję wdzięczności, ukłonów, podziękowań, ale nie chcę słyszeć, że przecież ja siedzę w domu, bo nie siedzę, nie leżę. Jestem sprzątaczką, pielęgniarką, nauczycielką, kucharką - jak każda kobieta będąca w domu z dzieckiem.

Mniej więcej od 4 miesiąca życia Matyldy powtarza się jedno pytanie: "kiedy wracasz do pracy?".

Najpierw spokojnie mówiłam, że korzystam z rocznego macierzyńskiego.

Później tłumaczyłam, że mam jeszcze kilka miesięcy urlopu wypoczynkowego uzbierane.

Teraz dostaje szału, jak słyszę temat pracy ( może i niektórzy pytają z czystej ciekawości, ale intencje można zrozumieć z samej rozmowy).

Chcę spędzić z naszą córką jak najwięcej czasu.

Chcę z Nią być i Ją wychowywać.

Nie zaglądajcie nam do portfela, bo my najlepiej wiemy, czy damy radę, czy nie. I owszem może nasz standard życia się troszkę obniży, ale czy ma to jakiekolwiek znaczenie w porównaniu z wychowywaniem maluszka przez rodziców.

I tak, czasem mam wątpliwości, bo może z dziećmi byłoby jej lepiej, ale nikt nie zastąpi małemu człowiekowi mamy i chcę z tego czasu korzystać jak najdłużej. Nasza portfel jest naszą sprawą!

****************************************************

Kochani, przypominam o konkursie :-)

KONKURS

Zapraszam do zabawy :-)

Czytaj więcej »

CZAPY, CZAPKI, CZAPECZKI

Mam kilka uzależnień, na szczęście nieszkodliwych - jednym z nich są czapki. Kocham czapki, uwielbiam. Swoich mam kilka, noszę rzadko, bo nie umiem ich dobrać do swojej twarzy, za to pole do popisu mam przy czapkach Matyldy. Mamy ich kilkanaście i na tym nie koniec. Do kompletu doszły dwie nowe - cudowne i wyjątkowe od IgiBu - znacie? Jeśli nie, to szybko nadrabiajcie :-D

Czapka zimowa i przejściówka. Obydwie piękne, starannie wykonane, a za razem bardzo proste. Uwielbiam minimalizm i stonowane kolory, ale kokardka i pompon dodają uroku. 

Ja jestem zauroczona szarą dresówką - prostota sama w sobie i ta kokardka <3

Niestety z racji ostatnich chłodnych dni Matylda nie mogła jej ponosić, ale na pewno nadrobimy. Tym bardziej, że czapka jest mocno elastyczna, więc na wiosnę na pewno będzie jeszcze dobra. 

Za to pilotka z pomponem, to faworyt Taty i Matyldy. Chodziła w niej po domu cały piątek, nawet chciała w niej spać :-D. Kiedy wychodziłyśmy na spacer w niedzielę, to pierwszą rzeczą, którą miała Mati na sobie była czapka - oczywiście pilotka. Fajny materiał - szary, pikowany - podszyty polarem, gatunkowo rewelacja. Czapa jest ciepła, uszka zakryte. Zdecydowanie na głowie będzie gościła najczęściej. I cieszę się jeszcze z jednego powodu - w końcu Tyldzia nie będzie  chłopczykiem, różowy pompon będzie ją odróżniał od płci przeciwnej.

***********************************************

Oczywiście mam też coś dla Was, żebyście nie mówili, że się tylko chwalę. 

Nagród już Wam zazdroszczę, szkoda, że sama nie mogę wziąć udziału w konkursie - będą trzy:

I miejsce - sukienka albo bluza 

II miejsce - czapka pilotka

III miejsce - 10 % rabatu na zakupy

ZASADY KONKURSU:

1. Polubić IgiBu oraz Nas.

2. Udostępnić publicznie plakat konkursowy TEN

3. W komentarzu poniżej napisać, dlaczego nagroda powinna trafić właśnie do Was. Wystarczy jedno zdanie, może być też więcej :-D.

REGULAMIN:

1. Organizatorem konkursu jest Krówkowy Świat Tyldzi.

2. Sponsorem nagród jest IgiBu.

3. Konkurs trwa 17-11 - 23-11.2014.

4. Wygrywają trzy osoby z najbardziej kreatywnym pomysłem.

5. Wyniki zostaną ogłoszone w ciągu 3 dni od zakończenia konkursu.

6. Nagroda wysyłana jest tylko na terenie kraju.

Życzymy udanej zabawy :-)

-------------------------------------------------------------------

WYNIKI!

I - Alicja Śnieżek

 "Drodzy Panowie i miłe Panie,

wszystkie nagrody są świetne niesłychanie.

Ale przyznam się Wam,
bez dwóch zdań,
iż na sukieneczkę dla córeczki ogromną chrapkę mam :)
Córeczka ma na imię Hania - ma 30 dni,
ohh już moja mała dama w tej sukience mi się śni.
Kokardka i ten zameczek,
modnisia - ten mój mały człowieczek.
Muszę przyznać, że na punkcie ubranek dla małej damy mam bzika,
więc co z tego wynika ?
Przyjmę sukieneczkę bez wahania :)
ach ależ by się wystroiła moja dama.
Odwiedziny znajomych czy rodziny powoli miejsce mają,
a wtedy to każde Mamy swoje pociechy wystrajają.
Szara sukieneczka to IgiBu cud,
ohh to po prostu cud miód."

II - Honorata Dziel

"Iga powinna mieć w końcu czapkę, która dobrze zasłoni jej uszka na wietrze:) Kręci łepkiem na wszystkie strony i jak do tej pory wszystkie czapki przegrywają z jej ciekawością. A różowy pompon jest stylowy "

III - Anna Marszałek

"Hania to kobieta prawdziwa, uśmiechnięta, rezolutna i urodziwa Jak każda mała dama, lubi być pięknie ubierana. Pantofelki, płaszczyki i sukieneczki, w kwiatki, kokardki i biedroneczki. Każdy dzień z inną kreacją, noszoną A JAKŻE! Z wielką gracją Szary i czarny to mamusiowe kolory, ale Hania także uwielbia w tych barwach ubiory. IgiBu i Tyldzia szanse na kolejną perełkę w szafie nam dały i konkurs z super nagrodami zorganizowały. Grzech byłoby nie spróbować, o takie nagrody nie konkurować Pozdrawiamy serdecznie, Hania, mała modnisia i jej mama ."

Bardzo, bardzo wszystkim dziękuję za udział w konkursie. Wszyscy jesteście cudowni, chciałabym obdarować każdego z osobna, niestety tak się nie da. Mam nadzieję, że zostaniecie z nami, bo już niebawem kolejne niespodzianki <3

EDIT

Niestety dwie z Pań nie zgłosiły się po odbiór nagrody. Postanowiłyśmy zrobić losowanie. Nagrodę nr 2 zdobywa Ewelina Łopińska, nagroda nr 3 powędruje do Martyny Chojnowskiej - gratuluję! :-) 

Czytaj więcej »

MAŁE KRÓLESTWO

Mały Człowiek ma swój pokój. Śpi w nim od początku, ale bawi od niedawna. Wcześniej służył nam jedynie jako sypialnia, dlatego, że Matylda lubi ciemność, jak tylko zobaczyła odrobinę światła, to było po spaniu, więc okno zasłoniłam kocami, bo rolety mieliśmy jasne. Nie chciało mi się codziennie ściągać i zakładać tych wszystkich "zasłon", więc w pokoju była ciemnia. Postanowiliśmy to zmienić :-). Ściany były białe i takie miały zostać - wystarczyło położyć tapetę, dorzucić trochę dodatków, mebli i gotowe. No, no, żeby nie było zbyt łatwo, to dzisiaj w pokoju już wiele bym zmieniła, a dopracuję go za jakiś czas. Większość rzeczy zrobiłam i uszyłam sama, więc zaoszczędziłam sporo pieniędzy. I tak sobie myślę, że ten pokój, to faktycznie teraz jest bardziej dla mnie, dopiero jak Matylda zacznie sama o sobie decydować, to będziemy zmieniać.

Nie trzymam Was już dłużej, zobaczcie sami.

Wymieniliśmy drzwi, bo wcześniej były przesuwne - nie wygłuszały w ogóle, ale był praktyczne, bo zajmowały mało miejsca, mimo to wolę normalne drzwi.

W miejscu materaca powinno stać łóżko, bo Mati będzie już spała w takim dorosłym - jest w drodze. Do łóżka jest pościel w czarne gwiazdki na białym tle połączona z żółtą bawełną - szyłam sama.

Tapeta jest w grochy. Kładłam też sama - z małą pomocą M. I wiecie co, okropna była. Kładłam wiele razy tapetę, ta wydawała się bardzo prosta do położenia, nic bardziej mylnego. Miała jakąś wadę, ale nie oddawaliśmy jej, bo położona w całości nie wygląda źle. Kilka kropek pasowało, kilka nie - i tak ciągle :-/

Tu są zabawki - pochowane, bo w ciągu dnia wygląda, to zupełnie inaczej :-p. Wszystkie kosze szyłam sama, namęczyłam się, ale uszyłam. Nie mogłabym tego robić zarobkowo, podziwiam wszystkich, którzy w taki sposób zarabiają.

Wymieniliśmy też rolety na te podgumowane, fajnie zaciemniają. Za oknem mamy fioletowy bez - w maju mamy cudne widoki. Firanki, to też moja robota.

Tablica pierwotnie miała kształt dwóch domków, ale po artystycznym malowaniu biała ściana była brudna, więc zamalowaliśmy i położyliśmy farbę magnetyczną. Stoliczek i krzesełko, to strzał w dziesiątkę - Mati uwielbia ten zestaw.

Takie zrobiłam ozdoby, żeby ściany nie były puste.

Tutaj też moje dzieła - zdjęcia i serduszko - napracowałam się okropnie.

Huśtawka, to moja zmora - Tyldzia bujałaby się najchętniej cały dzień.

No i kulki. To jest to. Agnieszka znowu przyszła z pomocą. Wymieniliśmy tylko nasze bawełniane kule i mamy nowy zestaw i wyszło taniej niż zakup nowego zestawu. Stare kule schowane, może wrócą do łask za jakiś czas. Docelowo będą oświetlały dużą literę M, ale nie jest jeszcze gotowa.

 Cottonove Love <3

Dywan totalny niewypał - podoba mi się, ale przyciąga każdy okruszek, więc wszystko na nim widać. Z drugiej strony czego się spodziewałam po czarnym dywanie :-p. Przy najbliższej finansowej okazji wymienimy :-).

Wiem, że większość pokoi teraz wygląda tak samo, ale mi się to podoba. Kolory jak najbardziej na topie, wszędzie je znajdziecie. Białe ściany pozwalają na wariacje, bo zmienię kilka dodatków i już będzie inaczej.

I co, podoba się?

Może macie jakieś sugestie?

Czytaj więcej »